کل دنيـــآ رآ هـــم کـــه دآشتــه بآشــی . . .

بــآز هــــم دلتــــ ميخــوآهــــد . . .

بعضــی وقتهــــآ . . . فقـــط بـعـضــی وقتهـــآ . . .

بـــرآی يـکــــ لحظــــه هـــم کـــه شـــده . . .

همــــه دنيـــآی يـکــــ نفــــر بآشــی. . .

 امروز ، تصمیم قطعی خود را گرفتم...

تصمیم گرفتم یادت را برای همیشه از وجودم ریشه کن کنم ، بسوزانم...
اما...
سراپای وجودم مملو از یاد و خاطرات تو بود...
خودم را به آتش افکندم...
چاره ای نبود...

 خواندی: « زیرِ باران باید رفت »

و رفتی.

از باران، بدم می‌آید دیگر...

 به سلامتی پاک کن

که واسه پاک کردن اشتباه دیگران خودشو کوچیک می کنه....

این روزها همه همدیگر را می فروشند

چقدر ارزانی شده....چه کسی می گوید که گرانی شده است؟

پس بنوش بسلامتی فاحشه ا ی که

فقط خودش را می فروشد نه دیگران را...

  یه دنیا حرف دارم

 ولی بازم....حــــــــــــــــــرفی ندارم

 برای تو نامه ای می نویسم…

دلتنگی که دست از سر دل بر نمی دارد.

دلتنگی که فاصله را نمی فهمد !

نزدیک باشی و اما دور…دور…دور !

تنها که باشی تمام دنیا دیوار و جاده است.

تمام دنیا پر از پنجره هایی است که پرنده ندارند…

پر از کوچه هایی که همه ی آن ها برای رهگذران عاشق به بن بست می رسند!

فکر کن پای این دیوارهای سرد و سنگین چه لیلی ها و مجنون ها که می میرند!

خون بهای این دل های شکسته را چه کسی می دهد ؟!

من بــــــــی تو

شعــــــــــر خواهم گفت...
تو بی مــــــــــــن چه خواهی کرد؟
اصـــــلا یادت هست که نیـــــستم...؟!

 می بینی ؟

بی تو ایستاده ام روی پاهای خودم و دارم تو را نگاه می کنم

که حتی روی حرف های خودت هم نمی توانستی بایستی …

حال مرا نپرس که هنجار ها مرا

مجبور می کنند بگویم که "بهترم"